Valavond, hartje zomer, de lucht kleurt oranje, naar roze, naar paars, naar blauw... De wind fluistert tussen het bladerdek en het hoge gras van de Tremelose velden. Een dromerig tafereel waarin Yassin opgroeit in een niet zo doorsnee gezin, want ten huize Joris heerst een artistiek bestaan. Dit is vooral te danken aan vader Chris. Hierdoor wordt hij van kinds af aan gesatureerd met muziek uit alle hoeken van de wereld. De vrede duurt echter niet lang wanneer de donder inslaat in 2001 en zijn moeder Annette sterft aan een auto-ongeluk. Sindsdien is Yassin getekend door een pijnlijk verleden waarin hij van verschillende mensen te vroeg afscheid heeft moeten nemen, waaronder zijn zus Saskia in 2018.

Hoewel de teksten vooral gaan over verlies en zelfreflectie, hetzij door denkbeeldige afscheidsbrieven van diens overleden moeder en zus of een hulpkreet zoals I'm In A Hell, is er ook ruimte voor romantiek en nostalgie. In een mix van soul en indie-folk brengt Yassin zijn verhaal met drijvende ritmes, gestuurd door de melancholie die weergalmt in zijn stem.